ცივი ომის დასრულებამ არნახული ოპტიმიზმით აღავსო დასავლელი მოაზროვნეები, მათ შორის საგარეო პოლიტიკაზე გავლენის მქონე პოლიტიკოსებიც, რომლებმაც რუსეთის გაკეთილშობილება იწამეს.
დღევანდელი მსოფლიოშიც და ისტორიაშიც მრავლადააა იმ ქვეყნების მაგალითები, სადაც ბუნებრივი რესურსების აღმოჩენა ეკონომიკურ ჩამორჩენილობისა და განუვითარებლობის საწინდარი გამხდარა.
საინტერესოა, რა დაედო საფუძვლად ამ კონსპირაციულ თეორიებს და რა როლი შეასრულეს ორივე ქვეყნის პოლიტიკურმა ლიდერებმა და დიპლომატებმა ამ თეორიების გავრცელებაში.
როგორ მოხდა, რომ ქვეყანა, რომელიც იმავე საბჭოთა კავშირის შემადგენლობაში შედიოდა - რომელშიც საქართველო, და მის დანგრევასაც იდენტური თუ არა მსგავსი ეკონომიკური პარამეტრებით შეხვდა, დღეს მსოფლიოს განვითარებული, მდიდარი და დემოკრატიული სახელმწიფოების გაერთიანების წევრია, ხოლო საქართველო კვლავ ჰიბრიდული რეჟიმის ღარიბ ქვეყნად რჩება.