საქართველო გადადის სახელმწიფოს მართვის აღმოსავლურ მოდელზე. ის არ/ვერ გახდება ჩრდილო კორეა ან ირანი; მართვის მოდელი იქნება აზერბაიჯანულთან მიახლოებული. პოლიტოლოგიური სლენგი რომ გამოვიყენოთ, „პარტიანახევრიანი“ სისტემა, როცა არსებითად ყველაფერს აკონტროლებს მმართველი პარტია/ელიტა, მაგრამ არსებობს „ოპოზიციაც“ რომელიც წარმოდგენილია პარლამენტსა და ადგილობრივ თვითმმართველობაში, მაგრამ მხოლოდ ფსევდოპლურალისტული ანტურაჟის ფუნქციას ატარებს⁸