რასაც დღეს ვადევნებთ თვალს, ეს არის ისრაელის მრავალშრიანი, ჰიბრიდული და სამხედრო კამპანია, რომელიც მოქმედების მეთოდში ქირურგიულია, მაგრამ განზრახვით სტრატეგიული.
და ასეა დღესაც, 21-ე საუკუნის ჩქაროსნულ სამყაროში. სადაც მელოდიები იმაზე სწრაფად ვრცელდება ვიდრე ოდესმე, და ამ მელოდიებს დიდი რესურსი აქვთ გარდაიქმნან ძლიერ იარაღად... ან უფრო სწორად - ჰიბრიდულ იარაღად მრავალპოლარული მსოფლიო წესიგის პირობებში.
საქართველო და სერბეთი - მიუხედავად გეოგრაფიული ადგილმდებარეობისა, კულტურული ტრავმებისა და ტრადიციებისა, საქართველოც და სერბეთიც „ნაწილობრივ თავისუფალი“ ჰიბრიდული რეჟიმებია Freedom House-ის მიხედვით, თუმცა პოპულისტური ელიტები ერთსა და იმავე რიტორიკას იყენებენ.
იმამოღლუ უკვე ორჯერ გახდა თურქეთის ყველაზე დიდი ქალაქის, სტამბოლის მერი და მისი პოპულარობა ოპოზიციას ერდოღანის მრავალწლიანი მმართველობის დამარცხების იმედს აძლევდა.
საქართველო გადადის სახელმწიფოს მართვის აღმოსავლურ მოდელზე. ის არ/ვერ გახდება ჩრდილო კორეა ან ირანი; მართვის მოდელი იქნება აზერბაიჯანულთან მიახლოებული. პოლიტოლოგიური სლენგი რომ გამოვიყენოთ, „პარტიანახევრიანი“ სისტემა, როცა არსებითად ყველაფერს აკონტროლებს მმართველი პარტია/ელიტა, მაგრამ არსებობს „ოპოზიციაც“ რომელიც წარმოდგენილია პარლამენტსა და ადგილობრივ თვითმმართველობაში, მაგრამ მხოლოდ ფსევდოპლურალისტული ანტურაჟის ფუნქციას ატარებს⁸
სლოვაკეთის მმართველ კოალიციაში კრიზისი გამწვავდა. ადგილობრივი მედია წერს, რომ ფიცოს კოალიციას ამჟამად 150-დან 76 დეპუტატიც არ შემორჩა და კანონების მიღება უჭირს.